Aktualności

PERCEPCJE. Nowe Formy Sztuki

PERCEPCJE. Nowe Formy Sztuki

Pierwsza edycja wydarzenia prezentującego sztukę, która wykorzystuje kompetencje cyfrowe do kreacji nowego wizualnego świata i rozwijania znaczeń niedostępnych dla tradycyjnych narzędzi teatralnych.

Chcemy poszerzać zakres percepcji, eksplorować nowe sposoby odbierania sztuki teatralnej i prowokować do poszukiwania nowych narzędzi.

Odbywające się przez dwa miesiące (listopad-grudzień 2024) wydarzenia prezentować będą sztukę, która brata się z nauką i technologią, korzystając z narzędzi takich jak: AI, grafika 3D, VR, Internet.

 

BILETY NA SPEKTAKLE:  „PO(*)ŁĄCZNOŚĆ. 2201  oraz  „NO-ONE SHOW”:

https://kicket.com/embedded/repertuar/1505?salesChannelId=0192b8ab-4b4d-7a2a-ab7e-f17ff3d3c6b4

 

 

Przed nami spektakle, prezentowane podczas pierwszej edycji:

 

„PO(*)ŁĄCZNOŚĆ. 2201: Odyseja społeczno-polityczna”/ reż. Marcin Zbyszyński / Teatr Potem o tem / spektakl  –  czwartek / 19 grudnia / godz. 18:00 / Galeria Labirynt

 

„NO-ONE SHOW” / reż. Jerzy Bielski /Teatr Futurists /  spektakle  – 20 grudnia / godz. 18:00 / 20:30 / 23:00 / Galerii Labirynt.

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

„PO(*)ŁĄCZNOŚĆ. 2201: Odyseja społeczno-polityczna”

Spektakl science fiction opowiadający o losach jednej rodziny na przestrzeni 6 przyszłych pokoleń.

Podróż zaczniemy od generacji dorastającej w roku 2201. Ówczesne życie na Ziemi trudno zrozumieć, bo w niczym nie przypomina już znanej nam egzystencji. Każdą kolejną sceną będziemy cofać się w kierunku teraźniejszości. Pomału odkryjemy jakie procesy i wydarzenia zmusiły ludzkość do egzystowania w systemie o nazwie „Po(*)łączność”.

Czy awaria GPS może doprowadzić do zagłady? Dlaczego system operacyjny może dobierać ludzi w idealne pary? Czy bezpłodność ludzkości stanowi problem? Jak być człowiekiem w świecie, w którym nie ma już ludzi?

Na te i inne banalne pytania Potem-o-tem odpowie Wam bez zawahania…

!UWAGA! W spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe.

Druga część spektaklu odbywa się w plenerze. Bardzo prosimy o uwzględnienie tego faktu przy doborze wieczornej garderoby.

Twórcy:  Scenariusz i reżyseria: Marcin Zbyszyński. Scenografia: Joanna Załęska. Muzyka: Filip Grycmacher. Kostiumy: Irma Tylor. Choreografia: Natalia Kielan. Video / światło: darek Redo. Realizacja dźwięku: Ernest Grabowski. Grafika: Stefania Michera. Organizacja produkcji: Marta Kozłowska. Organizacja produkcji: Joanna Młynarska.

Obsada: Filip Kosior, Ewa Jakubowicz, Norma Ilnicka, Anna Mrozowska, Agata Różycka

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 No-One Show VR 360 (imersywne doświadczenie muzyczno-teatralne)

No-One Show zabiera w wirtualną, audiowizualną podróż poprzez świat zdominowany systemami algorytmów i kodów po to, żeby ponownie odkryć istotę człowieczeństwa. W dobie sztucznej inteligencji, wszechobecnych, komunikujących się z nami internetowych botów i algorytmów, które kierują naszymi wyszukiwarkami, mediami społecznościowymi i silnie wpływają na nasz dostęp do informacji, a co za tym idzie, kształtują nasz światopogląd, czy artysta nadal jest istotną częścią występu na żywo? Czy może technologia przewyższyła nas już również i w tej dziedzinie ludzkiej działalności? Poza tym, jak bardzo niezależny może być taki „androidowy” wykonawca od swojego twórcy/programisty? Czy byłby w stanie kiedykolwiek uwolnić się, albo nawet lepiej: pomnożyć na kilka osobnych bytów, które jednocześnie prowadziłyby ze sobą (artystyczną) rozmowę? W jaki sposób komunikowałyby sie z nami i jaki byłby to rodzaj komunikacji?

No-One Show pozwala widzowi zanurzyć się w półwirtualnych rzeczywistościach równoległych i być świadkiem rywalizacji człowieka na śmierć i życie ze sztuczną inteligencją. Dołącz do Jerzego Bielskiego i pozostałych Futurystów: twórcy filmowego (VR 360) Thomasa Branda oraz artystki dźwiękowej i programistki audiowizualnej Tatiany Rosy, w misji ocalenia ludzkiej duszy.

Kompozytor i twórca interdyscyplinarny Jerzy Bielski od kilku lat na swój sposób redefiniuje połączenie muzyki, teatru i instalacji ze swoją grupą Futurists. W “No-One Show” na scenie nie ma nawet wykonawców. Ten innowacyjny film/wydarzenie na żywo, częściowo stworzony przez sztuczną inteligencję, stawia widzowi pytania o definicję człowieczeństwa w zdominowanym technologią XXI wieku.

Uwaga. W filmie VR wykorzystywane jest światło stroboskopowe a w spektaklu głośna muzyka Ograniczona ilość miejsc

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – — – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 W ramach projektu, w listopadzie,  miał miejsce wernisaż wystawy i prezentowany był spektakl

• „Światy możliwe”/ reż.  Krzysztof Popiołek / Teatr KANA
• wystawa  „Ikony” / pan Generator

 

„Światy możliwe” / Teatr Kana

Żyjemy na początku ery kosmicznej. Jesteśmy świadkami wielkiej zmiany. Osaczeni natłokiem medialnych doniesień o wojnie, bezradni wobec kryzysu wyobraźni i braku adekwatnych narracji, próbujemy rozpoznać możliwe warianty i opowiedzieć opowieść na nowo – znaleźć sposób na to, żeby chociaż na chwilę zapomnieć o naszych lękach i o strachach współczesności, żeby odzyskać sprawczość i wpłynąć na bieg zdarzeń. Czy da się jeszcze pomyśleć ten świat inaczej?

Czwórka przedstawicieli gatunku ludzkiego, kierując się wskazówkami sztucznej inteligencji, podejmuje ostateczną rozgrywkę. Stawka toczy się o wszystko, a miejscem akcji jest Planeta Ziemia, ten przedziwny escape room…

Spektakl pełen jest zaskakujących zwrotów akcji, gry konwencjami, dialogu z pop-kulturą, gorzkiej ironii i czarnego humoru. Monologi przeplatają się ze scenami zbiorowymi, w których dominuje ruch, śpiew, taniec, zabawa i muzyka. Wszystko zmierza zaś do zaskakującego finału.  „Mam nadzieję, że następna planeta nie da się tak załatwić”, mówi jedna z postaci.

Spektakl nominowany do „Bursztynowego Pierścienia” 2023, w kategorii najlepsze przedstawienie sezonu.

Twórcy:

Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Popiołek. Scenografia: Anna Wołoszczuk. Kostiumy: Piotr Popiołek. Opracowanie muzyczne: Krzysztof Popiołek. Asystentka reżysera: Bibianna Chimiak. Asystentka scenografa: Anna Kolanecka

obsada: Bibianna Chimiak, Karolina Sabat, Dariusz Mikuła, Piotr Starzyński

ze specjalnym udziałem Nity Starzyńskiej

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

I K O N Y / wystawa grupy panGenerator

Ikony – zestaw symboli przenoszących nieprzeniknione zawiłości cyfrowych procesów na obszar dostępny naszym, wciąż jeszcze neolitycznym, umysłom. Przeciągając plik tekstowy do kosza ulegamy użytecznej iluzji. Tak naprawdę nic nigdzie się nie przemieszcza, kosz nie istnieje, nawet plik nie stanowi zwartego fizycznego bytu we wnętrzu komputera – a jednak wykonując ten skodyfikowany, rytualny taniec kliknięć, tapnięć i „swipe’ów” zaklinamy cyfrowe procesy tak by przynosiły nam pomyślne rezultaty.

Na naszej wystawie przyglądamy się temu wspólnemu kulturowemu imaginarium cyfrowych gestów, symboli i artefaktów, wciągając je w przestrzeń fizyczną, pozwalając na bezpośrednią, fizyczną konfrontację oraz (również dosłownie) spojrzenie na nie z nieco innej perspektywy. Rozprawiamy się z iluzją permanentności cyfrowego zapisu, zamieniając selfie w kupę żwiru. Stawiamy pytanie o to, ile uwagi składamy w ofierze technologicznym korporacjom, oddając się rytuałowi wiecznego scrollowania. Dokonujemy aktu swoistego ikonoklazmu – dekonstruując kultową, ikoniczną Nokię 3310 – „entry drug” naszego obecnego smartfonowego odurzenia. Cyfrowe ikony wkładamy w barokowe ramy, obrazując związane z nimi emocje. Za pomocą paska postępu zatrzymującego się na skutek naszego spojrzenia, pytamy czy technologiczny progres idzie w parze z odrzuceniem magicznego myślenia…

Jako grupa artystyczna składająca się z przedstawicieli pokolenia Y na własnej skórze doświadczyliśmy dynamicznego rozwoju kultury cyfrowej – od kojących melodii modemu łączącego się z centralą telefoniczną po telekonferencje na zoomie – zatem i ta wystawa dotyka zarówno zjawisk uchodzących obecnie za „retro” – choćby pierwsze gry video na Pegazusie, jak i zupełnie świeżych – aktualnego wpływu mediów społecznościowych na komunikację międzyludzką. Mamy nadzieję, że publiczność naszej wystawy odnajdzie w niej odbicie swoich doświadczeń z kulturą cyfrową – nawet jeśli będzie to odbicie w nieco krzywym zwierciadle.

O panGenerator

panGenerator to kolektyw artystyczny tworzący w obszarze sztuki nowych mediów, założony przez Piotra Barszczewskiego, Krzysztofa Cybulskiego, Krzysztofa Golińskiego i Jakuba Koźniewskiego w 2010 roku. Na przestrzeni lat grupa stworzyła szereg unikalnych projektów eksplorujących nowe technologie jako tworzywo do kreowania nowych sposobów ekspresji i komunikacji z publicznością. Prace kolektywu charakteryzują się łączeniem świata bitów ze światem atomów – tego co fizyczne i namacalne z tym co efemeryczne i cyfrowe. W opozycji do sztuki współczesnej głównego nurtu, która jest często hermetyczna i alienująca odbiorców, panGenerator tworzy obiekty i sytuacje artystyczne z „interfejsem przyjaznym użytkownikowi” – angażujące i otwarte na interaktywny dialog z publicznością. Grupa działa na styku sztuki, designu i inżynierii, tworząc zarówno duże instalacje interaktywne dla instytucji kultury i festiwali jak również eksperymentalne interfejsy muzyczne oraz czysto spekulatywne i krytyczne obiekty artystyczne. Poza działaniami twórczymi, członkowie panGenerator praktycznie od początku działalności zaangażowani są w szereg inicjatyw edukacyjnych związanych z kreatywnym wykorzystaniem nowych mediów – prowadząc warsztaty zarówno w Polsce jak i na całym świecie. Od kilku lat współprowadzą również pierwsze w kraju podyplomowe studia Creative Coding, w ramach School of Form. PanGenerator prezentował swoje prace w wielu galeriach, na festiwalach i wystawach na całym świecie – można tu wymienić m.in.: Ars Electronica, SXSW, ZKM Karlsruhe, Dutch Design Week, Milan Design Week, Athens Digital Art Festival, LPM, Warszawską Jesień, Biennale Sztuki WRO, Łódź Design, Pause Fest Melbourne, Node Festival, Design Museum Holon, PrintScreen Festival, nuit numérique @ Saint-Ex Reims, Festiwal Przemiany, Europejski Kongres Kultury, Art+bits festival, patch lab, Galeria Kordegarda, Galeria 2.0, Kultura 2.0, KODY festival… Spośród licznych nagród warto wspomnieć m.in.: Prix Ars Honorary Mention na Ars Electronica, Lumen prize shortlist, Cannes Golden Lion oraz „Paszporty Polityki” w Kulturze Cyfrowej.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Projekt sfinansowane przez Unię Europejską Next Generation EU